فکرشهر ـ حجت دانشور*: چند روز پیش در روستای بیدو از توابع بخش ارم با پیرمردی دیدار کردم. او مسئول قنات روستای بیدو بود. گفت پدران ما چند صدساله قبل باتدبیر آب را از دل کوه بیرون کشیدن. این تدبیر باستانی ما بود که با آن توانستیم نه‌تنها آب موردنیازمان را تامین کنیم بلکه باغات کشاورزی را هم سیراب و محصولاتمان را صادر کنیم. از قنات «بیدو» برایمان گفت.
گفت: این‌قدر که نگران مرگِ قناتم، نگران مرگِ خودم و خانواده‌ام نیستم. می‌گفت هیچ‌کس دیگر به فکر آب نیست درحالی‌که آب که نباشد،...
از حرفش تنم لرزید اما می‌دانستم تا زانوان لرزان آن پیرمرد بالای سر قنات است، قنات نخواهد مرد. چند ماه پیش با انتشار گزارش نشریه‌ی های خبری استان و پایگاه خبری شبکه جوان، قاب سیمای استان...
... وضعیت وخیم ونشتی بیش‌ازحد این قنات و راهکارهای آن توسط شورای روستا انتشار داده‌شده بود و مسئولان قول‌هایی داده بودن اما بعد از گذشت چند ماه هنوز مسئولین چاره‌اندیشی نکرده‌اند درصورتی‌که قنات روستای بیدو اب بسیار خوبی دارد ولی باید بازسازی و جلوی نشتی ان را گرفت تا به پایین‌دست هدایت شود. از درد به خود پیچیدم. قنات روستای بیدو در همین ده سال گذشته مرده‌اند. همین نشتی‌ها باعث می‌شود که ساختار قنات در این روستا از بین برود.
قناتی که قدمتش بیش از سه هزار سال بود و بازدهی‌اش بیش از ۱۵۰ لیتر در ثانیه، مرده است. قنات بیش از صد متر طول دارد و بیش از چند حلقه چاه داشته، مرده است. به چه دلیل؟ هر چه بیشتر گزارش می‌خوانی می‌بینی دلیل که دارد: فقط و فقط بی‌توجهی، مردم تاکی منتظر وعده‌های امروز فردای شما مسئولین باشند وان موقع ای که شما به فکر بیفتید فاتح مردم خوانده‌شده
۱۰۰ درصد آب موردنیاز روستای بیدو تا ۵۰ سال پیش در همه بخش‌ها به‌ویژه کشاورزی، شرب، بهداشت فقط از قنات تامین می‌شد.
کمی دورتر از ما، وسط کویرهای خشک صحرای عرب، دارند طرح بیست‌ساله‌ی تغییر اقلیم را پیاده می‌کنند.
جرمِ ما چه بوده؟ سوگواری بر قنات روستای بیدو. سوگواری برای محرومیت این روستا سوگواری برای هزاران درد این روستا که مسئولانی برای پاسخگویی برای رفع محرومیت این روستا نیست.
نه سیاسی هستیم و نه هرگز دلمان می‌خواهد سیاسی باشیم. امثالِ مرا به پشت پرده‌ها و روی پرده‌ها کاری نیست. امثالِ من آدم دنیای سیاست نیستیم و نخواهیم بود. شب‌هنگام سر سبک بر بالش گذاشتن، هر کاری دلتان می‌خواهد بکنید فقط وقتی پای آب و نان مردم میان می‌آید، انتظار نداشته باشید دهان تشنه‌ی کودکان سرزمینمان و شکم خالی‌شان را تاب بیاوریم.
دوست عزیزی که نگران منی، من عاشق معنای این مصرع مولانایم «آب کم‌جو تشنگی آور به دست» اما این تشنگی که منظور موردنظر مولاناست، دقیقاَ بعد از رفع تشنگی و رفع شکم خالی، حاصل می‌شود.
*عضو شورای روستای «بیدو» بخش ارم شهرستان دشتستان
